بانوی من!
سفره غربتم را در کنار حرم امن تو گشودم و در میان اعجاز نورانی حضور تو، سفره دلم لبریز آرامش گشت.
و این گونه بودکه دانستم چرا مردم ایران زمین فرسنگها را پشت سر میگذارند تا به تو برسند و در حریم مقدس تو به دور از تمام دلواپسی ها، لحظه ای بیاسایند و از چشمه سار شناخت تو به معنای حیات و عشق برسند.
چون آهوی رمیده به حضور سبزت پناه می آورند، تا در عصر آهن و مرگ معنویت، آیه های شفاف روشنی رادر گوش جانشان زمزمه کنی و خوشا به حال کسی که زمزمه روحانی تو را درک کند و رستگار دنیا و آخرت گردد.
تو نگین انگشتر شهر قم هستی و از بزرگترین افتخارات مردم قم این است که یکی از درهای بهشت از این شهر باز می شود. و آن کس که تو را زیارت کند، در حالی که مقام تو را درک کند، بهشت را جایزه گرفته است.1
……………………………
1. عیون اخبارالرضا،ج2، ص660

به قلم همسرم: مجتبی استادمیرزایی